Column - De gevoelige snaar - oktober - Tennis en Padel Vlaanderen
Column - De gevoelige snaar - oktober 2023
Tennisexpert Filip Dewulf kruipt voor ons in zijn pen in deze wekelijkse tenniscolumn! In zijn eigen carrière durfde hij al wel eens de bal misslaan, maar met ‘De gevoelige snaar' wil Filip Dewulf vooral kort op de bal spelen om het tenniswereldje te becommentariëren en, als het kan, een gevoelige snaar raken. Voor liefhebbers van waardeloze weetjes en wazige woordspelingen. En van tennis, de (zogezegd) mooiste sport ter wereld natuurlijk!
Enjoy!
Enjoy!
Like a virgin (24/10/2023)
Afgelopen zondag moesten we bij het verlaten van de Lotto Arena even aan de kant gaan staan omdat een konvooi geblindeerde en met blauwe zwaailichten uitgeruste sleeën ons bijna overhoop reed. Een inval van de politie ging even door ons getroebleerd hoofd maar al snel daagde het ons: Madonna! De Queen of pop – of stilaan de overgrootmoeder van de pop, zo u wil – moest die avond haar tweede concert geven in het belendende sportpaleis. Dan was ze toch goed op tijd om uiteindelijk twee uur te laat aan haar show te beginnen, dachten we dan weer gisteren. Maar, ‘Papa don’t preach!’, dat zijn vanzelfsprekend onze zaken niet. Wij waren vooral ‘into the groove’ van de European Open waar we in de perszaal soms wel een beetje ‘Frozen’ waren maar eenmaal in de zaal ons ook op ‘la isla bonita’ waanden, zo goed was de sfeer en bezetting.
Ons goed humeur had vrijdag nog een boost gekregen door onze ontmoeting met de aimabele Younes El Aynaoui. Wij gaan ver terug met de 52-jarige Marokkaan. We speelden ooit nog Belgische interclub tegen elkaar en verloren, volgens de ATP-website want zelf herinneren we er ons weinig tot niets van, in drie sets in de eerste ronde van het tornooi in Amsterdam van hem. Zeer lang geleden allemaal maar toen we dus vorige week elkaar omhelsden – ja, zo gaat dat tussen oude kennissen – bleek hij nog weinig van zijn sprankel verloren te hebben. Hij zei trouwens van ons hetzelfde. Beleefd is die man dus ook nog. El Aynaoui – voor de jonge lezertjes: bekijk zijn kwartfinale op de Australian Open 2003 tegen Andy Roddick eens, je zal het je niet beklagen! – is sinds begin april de coach van Hugo Gaston en de kleine Fransman werd ook aan ons voorgesteld. Niet zeker wat we verwacht hadden maar Gaston bleek een beetje timide terwijl Hugo op de baan toch een erg extraverte speler is. Zo zie je maar.
Maar goed, niets dan lof voor Dick Norman en zijn vrouw Ilse dus voor de alweer puike organisatie van deze achtste editie van de European Open. En heel veel respect voor tornooi-eigenaar Kristoff Puelinckx ook, om zeven jaar geleden zijn nek te hebben uitgestoken en de gok te wagen om een ATP-tornooi op te starten in Antwerpen. Met de Gentenaar hadden we trouwens een zeer interessant gesprek vorige vrijdag over de toekomst van het tornooi, het circuit en het Belgische tennis. “Als je nog wil uitbreiden kan je misschien nog wat winnen in het kwalificatieweekend, ook al was dat dit jaar al erg goed, maar eigenlijk moet je dan naar het sportpaleis verhuizen. Maar dan moet je ook Djokovic of Alcaraz brengen (om die zaal te vullen, red) en dan spreek je over heel andere budgetten. Kan dat? Maybe…”
Puelinckx zit om de zoveel tijd samen met andere tornooi-organisatoren en de mensen van de ATP om te praten over de richting die de (mannen)tour moet uitgaan. “Er gaat een uitbreiding van de ATP 1000-tornooien komen (dit seizoen gingen Madrid, Rome en Shanghai al naar twee weken) maar er komt ook een opwaardering van de ATP 500-tornooien. Daar komen een paar tornooien bij en de standaarden gaan nog omhoog. Bij de ATP 250-tornooien zal er getracht worden van een 40-tal naar een 30-tal te gaan. Minder kwantiteit, meer kwaliteit. Een exclusievere tour met minder tornooien. Wij hebben het aanbod gekregen om Antwerpen te combineren met Buenos Aires (in februari op de kalender, ook van Tennium, het bedrijf van Puelinckx) om in de Argentijnse hoofdstad een ATP 500 te creëren. Wij zijn daar niet op ingegaan omdat we geloven in de European Open.” De ATP zou trouwens een minimum vereiste qua publiek gaan inroepen om bepaalde tornooien te schrappen.
Met Tennium heeft Puelinckx nu al een zestal WTA 125-tornooien in de portefeuille, volgend jaar zal dat naar acht evolueren en over twee jaar worden dat er zelfs tien. Waarbij onze landgenoot zeker in Spanje aan de slag gaat maar ook in België op zoek is naar een locatie, sponsors en budgetten. Een andere markt die hij wil aanboren is Saoedi-Arabië. Niet de politiek correctste plek op aarde maar Puelinckx weet wel waarover hij spreekt, daar hij vijftien jaar in het Midden-Oosten gewoond en gewerkt heeft: “Ze willen daar niet alleen de grote tornooien binnenhalen maar ook de sport verder ontwikkelen, vanaf de wortels. Het land is enorm aan het veranderen. Ik was er acht jaar niet meer geweest en ik was zelf verrast. In het westen zijn wij soms naïef om te denken dat we zo’n natie kunnen vragen om in twee of drie jaar te veranderen. In de shopping mall waren de vrouwen bijvoorbeeld vroeger altijd volledig bedekt, dat is nu niet meer het geval. De religieuze politie loopt er ook niet meer op straat. Het is natuurlijk nog conservatief en een dictatuur, als u wil, maar er zijn heel wat sectoren – business, sport, cultuur – die serieus aan het veranderen zijn. Wij kunnen daar, met een damestornooi, ook toe bijdragen.” Misschien moet in dit qua proftennis nog redelijk maagdelijke land, voor alle zekerheid, Madonna eerst al eens gaan optreden? ‘Like a virgin’ lijkt ons een goed openingsnummer…
Maar goed, niets dan lof voor Dick Norman en zijn vrouw Ilse dus voor de alweer puike organisatie van deze achtste editie van de European Open. En heel veel respect voor tornooi-eigenaar Kristoff Puelinckx ook, om zeven jaar geleden zijn nek te hebben uitgestoken en de gok te wagen om een ATP-tornooi op te starten in Antwerpen. Met de Gentenaar hadden we trouwens een zeer interessant gesprek vorige vrijdag over de toekomst van het tornooi, het circuit en het Belgische tennis. “Als je nog wil uitbreiden kan je misschien nog wat winnen in het kwalificatieweekend, ook al was dat dit jaar al erg goed, maar eigenlijk moet je dan naar het sportpaleis verhuizen. Maar dan moet je ook Djokovic of Alcaraz brengen (om die zaal te vullen, red) en dan spreek je over heel andere budgetten. Kan dat? Maybe…”
Puelinckx zit om de zoveel tijd samen met andere tornooi-organisatoren en de mensen van de ATP om te praten over de richting die de (mannen)tour moet uitgaan. “Er gaat een uitbreiding van de ATP 1000-tornooien komen (dit seizoen gingen Madrid, Rome en Shanghai al naar twee weken) maar er komt ook een opwaardering van de ATP 500-tornooien. Daar komen een paar tornooien bij en de standaarden gaan nog omhoog. Bij de ATP 250-tornooien zal er getracht worden van een 40-tal naar een 30-tal te gaan. Minder kwantiteit, meer kwaliteit. Een exclusievere tour met minder tornooien. Wij hebben het aanbod gekregen om Antwerpen te combineren met Buenos Aires (in februari op de kalender, ook van Tennium, het bedrijf van Puelinckx) om in de Argentijnse hoofdstad een ATP 500 te creëren. Wij zijn daar niet op ingegaan omdat we geloven in de European Open.” De ATP zou trouwens een minimum vereiste qua publiek gaan inroepen om bepaalde tornooien te schrappen.
Met Tennium heeft Puelinckx nu al een zestal WTA 125-tornooien in de portefeuille, volgend jaar zal dat naar acht evolueren en over twee jaar worden dat er zelfs tien. Waarbij onze landgenoot zeker in Spanje aan de slag gaat maar ook in België op zoek is naar een locatie, sponsors en budgetten. Een andere markt die hij wil aanboren is Saoedi-Arabië. Niet de politiek correctste plek op aarde maar Puelinckx weet wel waarover hij spreekt, daar hij vijftien jaar in het Midden-Oosten gewoond en gewerkt heeft: “Ze willen daar niet alleen de grote tornooien binnenhalen maar ook de sport verder ontwikkelen, vanaf de wortels. Het land is enorm aan het veranderen. Ik was er acht jaar niet meer geweest en ik was zelf verrast. In het westen zijn wij soms naïef om te denken dat we zo’n natie kunnen vragen om in twee of drie jaar te veranderen. In de shopping mall waren de vrouwen bijvoorbeeld vroeger altijd volledig bedekt, dat is nu niet meer het geval. De religieuze politie loopt er ook niet meer op straat. Het is natuurlijk nog conservatief en een dictatuur, als u wil, maar er zijn heel wat sectoren – business, sport, cultuur – die serieus aan het veranderen zijn. Wij kunnen daar, met een damestornooi, ook toe bijdragen.” Misschien moet in dit qua proftennis nog redelijk maagdelijke land, voor alle zekerheid, Madonna eerst al eens gaan optreden? ‘Like a virgin’ lijkt ons een goed openingsnummer…
Belgian fries (17/10/2023)
Wat moet een mens op een maandagmorgen anders doen dan een flinke friet eten? Wij hadden weinig overtuigingskracht nodig om gisteren naar Antwerpen te karren om ‘een sexy gerechje’ van Sergio Herman te aanschouwen in zijn Frites Atelier, ditmaal klaargemaakt door Arthur Filis, Dominic Thiem en Stefanos Tsitsipas. De drie heerschappen kweten zich bewonderenswaardig van hun taak, al konden we het finale verdict van de chef – Fransman Fils maakte de beste French Fries! – niet bevestigen omdat we de stalen niet proefondervindelijk konden testen. Met andere woorden, we hebben geen ene friet gegeten. Nul! Onze maag had weinig overtuigingskracht nodig om te zeggen dat dat geen slimme zet was. Wij waren natuurlijk wel daar om professioneel en ascetisch te wezen terwijl we luisterden naar de discours van de drie frivole frietenbakkers.
Hadden wij een dochter dan zouden we graag Fils als schone schoonzoon hebben! Zeer cool, de negentienjarige uit de buurt van Parijs. Thiem zou dan weer een ideale teammaat zijn, sympathieke gozer. Wij speelden nog heel even met het idee om hem aan te spreken over zijn verloren finale in Kitzbühel eerder dit jaar – 26 jaar geleden deden wij één beter – maar bonden snel in omdat hij een pakje friet-stoofvlees in de aanslag had en daar makkelijk mee een aanslag op onze propere jas had kunnen plegen. En Tsitsipas? Een Griekse wijsgeer. Wat hij onderstreepte door in elk antwoord redelijk diep te gaan. Die bovendien van zichzelf zegde dat hij een jongen was toen hij in 2017 de halve finale haalde in Antwerpen en ondertussen een man is geworden. Een 25-jarige man die wel zijn lief – Paula Badosa, ook wel gekend als voormalig nummer twee van de wereld – én zijn papa meebracht naar het frietenbakken!
Hadden wij een dochter dan zouden we graag Fils als schone schoonzoon hebben! Zeer cool, de negentienjarige uit de buurt van Parijs. Thiem zou dan weer een ideale teammaat zijn, sympathieke gozer. Wij speelden nog heel even met het idee om hem aan te spreken over zijn verloren finale in Kitzbühel eerder dit jaar – 26 jaar geleden deden wij één beter – maar bonden snel in omdat hij een pakje friet-stoofvlees in de aanslag had en daar makkelijk mee een aanslag op onze propere jas had kunnen plegen. En Tsitsipas? Een Griekse wijsgeer. Wat hij onderstreepte door in elk antwoord redelijk diep te gaan. Die bovendien van zichzelf zegde dat hij een jongen was toen hij in 2017 de halve finale haalde in Antwerpen en ondertussen een man is geworden. Een 25-jarige man die wel zijn lief – Paula Badosa, ook wel gekend als voormalig nummer twee van de wereld – én zijn papa meebracht naar het frietenbakken!
Vanzelfsprekend waren wij eveneens naar Antwerpen afgezakt om naar die twee andere, lekkere Belgische exportproducten te kijken: Alexander Blockx en Gilles-Arnaud Bailly. Toegegeven: hun duel liet ons een (klein) beetje op onze honger. Pas op, die jongens zijn aan het groeien, aan het komen, aan het evolueren, maar het zijn nog geen mannen. Knappe slagenwisselingen werden nog net iets te veel afgewisseld door wat storende fouten. Er zat niet de hele tijd het juiste ritme in hun tennis. Maar daarom zijn ze natuurlijk ook hier, om ervaring op te doen, om zich te meten met de top 150 en zo te leren. Blockx gaf uiteindelijk blijk van de meeste maturiteit en speelde het volwassen uit. Wij zijn benieuwd hoe hij het er vanavond gaat vanaf brengen in zijn eerste hoofdtabelwedstrijd op een ATP-tornooi tegen Yannick Hanfmann, u weet ondertussen wel dat de Duitser met Sofie Oyen een Vlaamse partner heeft en zelf ook in Antwerpen resideert. Een halve derby dus. “Ik woon hier vijftien minuten vandaan”, glunderde Blockx die ook thuis gaat slapen deze week. “Ik had niet beter kunnen wensen. Hopelijk kan ik mijn winning streak voortzetten.” Voor alle zekerheid hebben we het eens uitgevlooid: zijn winning streak is twee. Twee kwalificatiewedstrijden. Maar het is mooi dat hij zo denkt. “Ik geloof dat ik het niveau heb om te concurreren met die gasten”, aldus Blockx. “Vorig jaar wilde ik vooral games en sets winnen, dit seizoen wil ik wedstrijden winnen. Tennistiek kan ik het niveau zeker aan, nu moet ik het nog fysiek volhouden.” Iets waar hij deze winter aan wil werken. Een visie die gedeeld wordt door leeftijdsgenoot Bailly: “Ik hoop echt dat we allebei blijven verder klimmen. Ik sta al wel in de top 500 maar de weg is nog lang. Ik ga nog drie à vier challengers spelen en twee 25.000 dollar-tornooi in de volgende weken. Het is mijn doel om op het einde van het jaar in de top 400 te staan.”
Wij strepen alvast in onze agenda van 2024 de maandag van de European Open aan: toppers in spe Blockx en Bailly die bij brouwerij De Koninck een Antwerps bolleke tappen. Wees er maar zeker van dat we ons dan niet onbetuigd zullen laten!
Wij strepen alvast in onze agenda van 2024 de maandag van de European Open aan: toppers in spe Blockx en Bailly die bij brouwerij De Koninck een Antwerps bolleke tappen. Wees er maar zeker van dat we ons dan niet onbetuigd zullen laten!
Een selectie cijfers (11/10/2023)
DRIE liter! Nee, we hebben het hier niet over ons dagelijks bierverbruik maar wel over de champagnefles die Alison Van Uytvanck vorige zondag mee naar huis mocht nemen nadat ze in haar eerste tornooi na acht maanden blessurepauze meteen met de titel ging lopen in Reims. Chapeau en schol, op haar gezondheid! Van Uytvanck speelt volgende week het 60.000 dollar-tornooi in Hamburg en gaat de laatste weken van het seizoen nog even uitkijken waar ze binnengeraakt.
VIER dagen geleden reageerde Gérald Moretti, coach van Yanina Wickmayer, bij welovetennis.com op een videootje dat rondgaat waarin zijn speelster tijdens een dubbelwedstrijd in Peking ambras krijgt met partner Alycia Parks. Volgens de Belgische trainer is de donkere Amerikaanse flink aan een discutabele reputatie aan het werken door in de clinch te gaan met kinesisten, sparringpartners en dus ook dubbelpartners. Volgens Moretti zou Parks tijdens de wedstrijd, die ze nota bene aan het winnen waren tegen Garcia-Mladenovic, gezegd hebben dat Yanina niet kan serveren. Wij hebben dat tijdens dubbelwedstrijden meermaals met recht en rede over onszelf beweerd maar hebben nooit een actie van een dubbelmaat be –laat staan veroordeeld. Pijnlijk.
VIJF is na deze week hoogstwaarschijnlijk het cijfer dat u het eerst zal zien als u de ranking van Greet Minnen opsnort. Het eerste reekshoofd op het WTA 125-tornooi van Rouen is momenteel al virtueel 59ste op de wereldranglijst en het lijkt er heel hard op dat het daar niet gaat stoppen. De Turnhoutse heeft nog een verwaarloosbaar aantal punten te verdedigen tot het einde van het jaar en kan dus enkel maar haar allerhoogste ranking wekelijks verbeteren. Fijn gegeven voor iemand die haar seizoen startte als nummer 225 van de wereld.
VIER dagen geleden reageerde Gérald Moretti, coach van Yanina Wickmayer, bij welovetennis.com op een videootje dat rondgaat waarin zijn speelster tijdens een dubbelwedstrijd in Peking ambras krijgt met partner Alycia Parks. Volgens de Belgische trainer is de donkere Amerikaanse flink aan een discutabele reputatie aan het werken door in de clinch te gaan met kinesisten, sparringpartners en dus ook dubbelpartners. Volgens Moretti zou Parks tijdens de wedstrijd, die ze nota bene aan het winnen waren tegen Garcia-Mladenovic, gezegd hebben dat Yanina niet kan serveren. Wij hebben dat tijdens dubbelwedstrijden meermaals met recht en rede over onszelf beweerd maar hebben nooit een actie van een dubbelmaat be –laat staan veroordeeld. Pijnlijk.
VIJF is na deze week hoogstwaarschijnlijk het cijfer dat u het eerst zal zien als u de ranking van Greet Minnen opsnort. Het eerste reekshoofd op het WTA 125-tornooi van Rouen is momenteel al virtueel 59ste op de wereldranglijst en het lijkt er heel hard op dat het daar niet gaat stoppen. De Turnhoutse heeft nog een verwaarloosbaar aantal punten te verdedigen tot het einde van het jaar en kan dus enkel maar haar allerhoogste ranking wekelijks verbeteren. Fijn gegeven voor iemand die haar seizoen startte als nummer 225 van de wereld.
ZES speelsters zijn er in het professionele tijdperk ooit in geslaagd een WTA-wedstrijd te winnen na hun 43ste. Martina Navratilova en Kimiko Date zijn twee van de bekendere namen terwijl Venus Williams, die op de US Open nog een dubbele 6-1 kreeg van Minnen, in Cincinnati eerder deze zomer de laatste in het rijtje werd. Waarom we dit meedelen? Omdat Williams een wildcard heeft aangenomen voor het WTA 250-tornooi in Monastir volgende week, waar de Tunesische heldin Ons Jabeur vanzelfsprekend een graaggeziene gaste zal zijn. Ook van de partij daar: Elise Mertens. Monastir is waar de Hamontse in 2022 haar zevende, en tot nu laatste, WTA-titel behaalde.
ZEVEN is trouwens het aantal ontmoetingen tussen België en Hongarije in de geschiedenis van de Fed/Billie Jean King Cup, het duel op 11 en 12 november in The Dôme in Charleroi meegerekend. De selectie voor deze Play Off-wedstrijd wordt eind deze week gelanceerd. Hebben we hierboven de juiste namen al meegegeven? Moeilijk te zeggen omdat Ali dus bijna acht maanden zonder tennis doorbracht en Elise enkele dagen voor een eventuele passage door Het Zwarte Land nog in het iets exotischere Cancun vertoeft om daar de WTA Finals in het dubbel af te werken. Daar kapitein Wim Fissette in het met negen uur tijdverschil kampende Los Angeles zit proberen we als professionele onderzoeksjournalisten ons oor te luister te leggen bij assistente Kirsten Flipkens door wat achteloos met haar te gaan padellen deze week. Zou een drieliterfles champagne kunnen helpen?
ZEVEN is trouwens het aantal ontmoetingen tussen België en Hongarije in de geschiedenis van de Fed/Billie Jean King Cup, het duel op 11 en 12 november in The Dôme in Charleroi meegerekend. De selectie voor deze Play Off-wedstrijd wordt eind deze week gelanceerd. Hebben we hierboven de juiste namen al meegegeven? Moeilijk te zeggen omdat Ali dus bijna acht maanden zonder tennis doorbracht en Elise enkele dagen voor een eventuele passage door Het Zwarte Land nog in het iets exotischere Cancun vertoeft om daar de WTA Finals in het dubbel af te werken. Daar kapitein Wim Fissette in het met negen uur tijdverschil kampende Los Angeles zit proberen we als professionele onderzoeksjournalisten ons oor te luister te leggen bij assistente Kirsten Flipkens door wat achteloos met haar te gaan padellen deze week. Zou een drieliterfles champagne kunnen helpen?
Oud en Young (03/10/2023)
Soms wordt het onderwerp voor een Snaar zomaar in onze schoot geworpen. Zo kregen we vorige week een mail binnen van de Internationale Tennisfederatie waarin een interview stond met een Australiër die volgende week deelneemt aan het wereldkampioenschap voor veteranen in Capdepua op Mallorca. Tot zover niks speciaals ware het niet dat de brave man 100 jaar is. Zijn naam? Henri Young! Zoiets kan je toch niet verzinnen! Young is zes maanden ouder dan de vorige, euh, zéér ervaren speler, Leonid Stanislavskyi. Die kranige, 100-jarige Oekraïner zagen we vorige jaar nog aan het werk toen hij een balletje sloeg met David Goffin tijdens de Davis Cup-eindronde in Hamburg. Stanislavskyi bewoog een pak gezwinder dan wij op een padelveld – niet zo heel moeilijk zal u zeggen – en we verwachten niets minder van oude rot, Young. Die heeft trouwens al een bewogen leven achter de rug: hij was piloot tijdens W.O.II, een hertenjager, een landbouwer en tevens uitvinder van een schapenscheermachine. Young is van het bezig type: hij speelt vier keer per week tennis en schreef zich op het WK in voor het enkel, herendubbel én dubbelgemengd. Dat moest hij doen in de reeks boven 90 jaar terwijl hij zelf hoopte één van de volgende jaren in de + 100-reeks te kunnen aantreden. Kwestie van zijn ambities nog te kunnen waarmaken. Zijn levensvisie liet trouwens ook weinig aan de verbeelding over. “What else am I going to do? Just vegetate and rot away?” ‘Rustig, jong!’, zouden wij willen zeggen tegen Young. Spaar uw krachten.
Dat deden de Belgische tieners afgelopen weekend duidelijk niet! Jeline Vandromme werd in Parma de eerste Belgische die Europees kampioen werd onder zestien jaar. Wij legden even ons oor te luister bij mensen die weten over wat ze praten en zij zeiden ons dat de Brugse enorm hard tegen een bal kan slaan en dat onvermijdelijk een troef is in het damestennis. Vandromme staat ondertussen ook al op de 160ste plaats bij de junioren en dat is zeker niet slecht voor een vijftienjarige. Nog dit: op de erelijst van dat EK zet de West-Vlaamse zich in het rijtje met onder andere ook Simona Halep en Alizé Cornet. Fijn. Het was sowieso een opbeurend weekendje voor het Belgische tennis met de winst van Gilles-Arnaud Bailly op het 25.000 dollar-tornooi van Santa Margherita di Pula (Italië). Vanuit de kwalificaties! En zonder setverlies! Chapeau! Vandaag staat hij op de challenger van Lissabon tegenover de Tsjech Zdenek Kolar (ATP 174). Mooie test voor de net achttienjarige Limburger.
Zijn maatje en generatiegenoot Alexander Blockx strandde in de finale van het 25.000 dollar-tornooi van Falun (Zweden) tegen…landgenoot Tibo Colson. Blockx liet in die wedstrijdjes nogal wat kansjes liggen, hebben wij van horen zeggen, maar alle respect ook voor de 23-jarige Limburger. Colson is eigenlijk, na jaren van (zware) blessurelast) begonnen aan zijn carrière en kan, zoals we met eigen ogen konden zien op de BW Open begin dit jaar, ook ongemeen hard tegen een bal slaan. Een jongeman met troeven. En dat zien we graag. Het zijn misschien niet de meest opbeurende tijden voor het Belgische tennis maar dit soort micro-overwinningen helpt het gemoed wel. Temeer daar ook Alison Van Uytvanck de weg naar een tennistornooi opnieuw heeft gevonden. Zij speelt/speelde vandaag, op het 25.000 dollar-tornooi van Reims tegen de Nederlandse Anouk Koevermans, haar eerste wedstrijd sinds 10 februari. Daar in de thuishaven van Pommery, Bollinger en andere Veuve Clicquots moeten we nog niet direct champagnetennis verwachten van Ali maar het zou toch al mooi zijn als ze pijnvrij zou kunnen spelen na die ellendige rugblessure. Trouwens, nog een, euh, iets oudere speelster die zich aan een comeback waagt in dat kleinere ITF-tornooi in Noord-Frankrijk is Lucie Safarova. De 36-jarige Tsjechische, mama van twee ondertussen, begeleidt momenteel twee nichtjes op het circuit maar zou toch nog eens willen checken of ze nog meekan. Safarova speelde de finale op Roland Garros in 2015. Het jaar dat Van Uytvanck in Parijs de kwartfinale haalde. Hopelijk inspireert het de Brabantse om de oude tijden snel te doen herleven.
Zijn maatje en generatiegenoot Alexander Blockx strandde in de finale van het 25.000 dollar-tornooi van Falun (Zweden) tegen…landgenoot Tibo Colson. Blockx liet in die wedstrijdjes nogal wat kansjes liggen, hebben wij van horen zeggen, maar alle respect ook voor de 23-jarige Limburger. Colson is eigenlijk, na jaren van (zware) blessurelast) begonnen aan zijn carrière en kan, zoals we met eigen ogen konden zien op de BW Open begin dit jaar, ook ongemeen hard tegen een bal slaan. Een jongeman met troeven. En dat zien we graag. Het zijn misschien niet de meest opbeurende tijden voor het Belgische tennis maar dit soort micro-overwinningen helpt het gemoed wel. Temeer daar ook Alison Van Uytvanck de weg naar een tennistornooi opnieuw heeft gevonden. Zij speelt/speelde vandaag, op het 25.000 dollar-tornooi van Reims tegen de Nederlandse Anouk Koevermans, haar eerste wedstrijd sinds 10 februari. Daar in de thuishaven van Pommery, Bollinger en andere Veuve Clicquots moeten we nog niet direct champagnetennis verwachten van Ali maar het zou toch al mooi zijn als ze pijnvrij zou kunnen spelen na die ellendige rugblessure. Trouwens, nog een, euh, iets oudere speelster die zich aan een comeback waagt in dat kleinere ITF-tornooi in Noord-Frankrijk is Lucie Safarova. De 36-jarige Tsjechische, mama van twee ondertussen, begeleidt momenteel twee nichtjes op het circuit maar zou toch nog eens willen checken of ze nog meekan. Safarova speelde de finale op Roland Garros in 2015. Het jaar dat Van Uytvanck in Parijs de kwartfinale haalde. Hopelijk inspireert het de Brabantse om de oude tijden snel te doen herleven.